Het is hier stilt geweest.
Veel te lang.
Veel langer dan de bedoeling is geweest.
8 maanden heb ik niks laten horen…

8 maanden en 20 dagen om precies te zijn…
Zoals ik al zei, het was niet mijn bedoeling. En dat kan ik nu wel blijven roepen, maar daar hebben we helemaal niks aan. Maar ik kan jullie wel vertellen hoe het komt, al weet ik eerlijk gezegd niet of het heel interessant zal zijn…

Normaal gesproken was iedere prikkel, hoe klein dan ook, direct een bron voor inspiratie. Ik zag overal wel iets in om over te schrijven. Mensen op straat, Madeliefjes in het gras, een reclameposter of tv-programma’s – het zijn een aantal dingen die de schrijver in mij prikkelde. Gedurende de winter werd dit steeds minder, met als gevolg dat ik geen woord op papier kreeg. Zowel voor mijn blog als voor mijn verhalen. Tsjaa, das flink balen. Frustrerend zelfs. Maar ik had hoop, hoop dat ik weer inspiratie zou vinden. Hoop dat ik weer woorden op papier zou krijgen.

Langzaam maar zeker gebeurd dit weer. Sinds anderhalve maand ben ik weer aan het schrijven. Het is niet veel, maar beetje bij beetje ga ik er weer komen. Dat wil ik! Want ja, de posts hier (en mijn verhalen) zullen zich niet zelf schrijven.

Hier ga ik het voor nu bij laten.
Deze post is dan wel niet zo bijzonder, maar ik wilde jullie even laten weten dat ik er nog ben. Dat ik LiefsSabrina.nl niet ben vergeten 😉

Tot binnenkort!

Liefs,
Sabrina