Hallo, hier ben ik

Hallo allemaal,

Hier ben ik weer. Kennen jullie mij nog?
Wauw, dit is lang geleden… Veel te lang om precies te zijn.
De afgelopen jaren, ja zo lang is het al geweest, heb ik een beetje met het schrijven gestruggled. De woorden kwamen niet lekker uit mijn vingers. Dat was frustrerend, is het eigenlijk nog steeds wel een beetje. Zeker voor iemand waarvoor schrijven de lust en leven zijn.

Beeld je maar eens in; het geen wat je het allerliefste doet lukt op eens gewoon niet meer. Hoe hard je ook je best doet; het gaat gewoon niet. En ik kan jullie vertellen dat is echt verschrikkelijk. Het was alsof ik een stukje van mezelf kwijt was.

De laatste 6 maanden heb ik wegens een knieblessure plots meer tijd dan ooit. Dankzij het COVID-19 virus werd mijn afspraak in het ziekenhuis afgezegd en de start van mijn behandeling uitgesteld. Niet heel fijn, want daardoor is er aardig wat in de soep gedraaid. Letterlijk. Natuurlijk begrijp ik waarom alles werd uitgesteld, maar fijn is anders. Uiteindelijk hadden mijn heup, bekken en rug er ook onder te leiden en heb ik nog een lange weg naar herstel te gaan. Gelukkig wordt ik goed begeleid door mijn fysiotherapeuten. Dus ja, genoeg tijd om te schrijven en misschien zelfs over te schrijven zou je zeggen. Toch?

De afgelopen 6 maanden heb ik niet stil gezeten. Nou ja figuurlijk dan, want zolang ik niet in het ziekenhuis terecht kon werd mij aangeraden het rustig aan te doen. Dus wat ik eigenlijk probeer te zeggen is dat ik als schrijver niet stil heb gezeten. Daar waar ik misschien wel jaren al met een schrijversblok en een te kort aan inspiratie struggle kreeg ik tot mijn verbazing nu ineens wel woorden op papier. Het ging aardig vlot en de stukken zijn nog aardig ook! Bizar gewoon…

Omdat ik zo lang niks van mij heb laten horen vind ik dat ik jullie wat verschuldigd ben. Daarom zal ik de komende dagen stukjes/scènes posten van de teksten die ik de afgelopen periode geschreven heb. DOOOOOOOOOODENG!!! Maar ik ga het doen; beloofd!

Tot snel! (De volgende post zal morgen al volgen)

Liefs,
Sabrina

Inspiratie…loos

Het is hier stilt geweest.
Veel te lang.
Veel langer dan de bedoeling is geweest.
8 maanden heb ik niks laten horen…

8 maanden en 20 dagen om precies te zijn…
Zoals ik al zei, het was niet mijn bedoeling. En dat kan ik nu wel blijven roepen, maar daar hebben we helemaal niks aan. Maar ik kan jullie wel vertellen hoe het komt, al weet ik eerlijk gezegd niet of het heel interessant zal zijn…

Normaal gesproken was iedere prikkel, hoe klein dan ook, direct een bron voor inspiratie. Ik zag overal wel iets in om over te schrijven. Mensen op straat, Madeliefjes in het gras, een reclameposter of tv-programma’s – het zijn een aantal dingen die de schrijver in mij prikkelde. Gedurende de winter werd dit steeds minder, met als gevolg dat ik geen woord op papier kreeg. Zowel voor mijn blog als voor mijn verhalen. Tsjaa, das flink balen. Frustrerend zelfs. Maar ik had hoop, hoop dat ik weer inspiratie zou vinden. Hoop dat ik weer woorden op papier zou krijgen.

Langzaam maar zeker gebeurd dit weer. Sinds anderhalve maand ben ik weer aan het schrijven. Het is niet veel, maar beetje bij beetje ga ik er weer komen. Dat wil ik! Want ja, de posts hier (en mijn verhalen) zullen zich niet zelf schrijven.

Hier ga ik het voor nu bij laten.
Deze post is dan wel niet zo bijzonder, maar ik wilde jullie even laten weten dat ik er nog ben. Dat ik LiefsSabrina.nl niet ben vergeten 😉

Tot binnenkort!

Liefs,
Sabrina