2018

~ Sabrinadiana ~ Een reactie plaatsen

 A new year is like a blank book. The pen is in your hands. It’s a chance to write a beautiful story.
Write a good one! 

Have a lovingly, spectacular, adventurous, creative and wonderful 2018!

Dit is toch wel de boodschap die ik met iedereen wil delen. Sommige van jullie zullen hem ondertussen ongetwijfeld al voorbij hebben zien komen op mijn verschillende social media kanalen of hebben hem via de app ontvangen.

Ik heb geen idee hoe het met jullie zit, maar 2017 is voor mij echt voorbij gevlogen. De afgelopen weken had ik alles behalve een Sinterklaas- en Kerstgevoel, laat staan dat ik al bezig was met Oud en Nieuw. Zelfs op de 30ste voelde oudejaarsavond nog weken ver. En eerlijk gezegd heb ik geen verklaring voor dit gevoel.

2017 is voor mij een jaar geweest wat in het teken heeft gestaan van het afsluiten van een mooi hoofdstuk in mijn leven. Begin dit jaar stopte ik in de dierentuin, na ruim acht jaar was mijn rol hier voltooid en eindigde daarmee een groot hoofdstuk van mijn leven. Tegelijkertijd was het begin van 2017 ook het begin van een nieuw avontuur. Een nieuwe baan bij één van de grootste drogisterijketens. Het is een jaar geweest waarin ik heel veel geleerd heb en mezelf nog beter heb leren kennen. Maar zoals ik al eerder aan gaf, is 2017 vooral een jaar geweest die voorbij is gevlogen…

Dus zeg ik welkom 2018!
Een jaar die ik weer met een lijstje goede voornemens instap. Wat die goede voornemens zijn? Dat lijstje vind je hieronder.

– Italiaans leren (het is toch wel heel kneuzerig dat deze ieder jaar weer terug is te vinden in dit lijstje. Ondertussen had ik toch allang vloeiend Italiaans moeten kunnen, maar helaas niets is minder waar… Voor dit jaar heb ik een heel handig hulpmiddel, althans ik hoop dat het zo uit pakt. Meer hierover lees je binnenkort online!)
– Voorlopig geen boeken meer kopen, eerst moet ik maar eens alle titels die ongelezen in mijn kast liggen lezen. Ik kan jullie vertellen dat dat een HOOP boeken zijn. (Ik denk wel een stuk of 30… *bloost*)
– Meer sporten, hardlopen (Yup, ook die keert wederom terug…)
– Nog meer genieten van de (kleine) dingen in het leven, overal wat meer bij stilstaan (want alles is niet zo vanzelfsprekend als dat we denken)
– Meer tijd stoppen in schrijven, fotograferen en bloggen. (Dit zijn toch de dingen die ik het leukste vind om te doen, maar het afgelopen jaar toch een beetje uit het oog ben verloren).

2018 gaat een jaar worden waarin ik weer meer tijd aan mijn blog, mijn hoekje online, wil besteden. Het jaar waarin ik meer naamsbekendheid voor Liefs Sabrina heel gaaf zou vinden, maar tegelijkertijd ook heel eng vind klinken.

Het is een jaar waarvan ik me heb besloten om hem te nemen zoals hij komt. Dat heb ik het afgelopen jaar ook gedaan en dat is me prima bevallen.

Tot snel lieve lezers!

Liefs,
Sabrina

NaNoWriMo, update 3

~ Sabrinadiana ~ Een reactie plaatsen

En hier is nog een Nanowrimo update!
Eerder vertelde ik jullie al dat mijn inspiratie voor dit verhaal voort is gekomen uit een bekende boekenreeks en film. Welke dat zijn? De tijd is daar om dat aan jullie bekend te maken.

*Tromgeroffel*

Mijn Nanowrimo verhaal van 2017 is gebaseerd op een verhaal wat de meesten van jullie wel zullen kennen. Mijn verhaal is gebaseerd op Suzanne Collins haar wereldberoemde Hunger Games reeks.
Ja, jullie lezen het goed. Mijn verhaal is gebaseerd op de wereldberoemde Hunger Games.

De boeken gaan inmiddels al wat jaren mee. Het eerste deel verscheen ruim 9,5 jaar geleden. Deel twee volgde in 2009 en het laatste deel kwam zo’n 7 jaar geleden uit. In 2012 verscheen de eerste film. Het tweede deel kwam uit in 2013. Het laatste boek werd ingedeeld in twee films waarvan het eerste deel in 2014 is verschenen en het vervolg in 2015.

De hele Hunger Games gekte heeft mij toen nooit echt gegrepen. Het leek niet echt iets voor mij. Tot 2017… Ik zag de film per toeval op tv en was vrij snel om. Tot mijn verbazing was daar vrijwel direct inspiratie voor een verhaal. Inspiratie die ik bewaarde voor Nanowrimo.

Degenen die de originele boeken gelezen hebben zullen wellicht wat overeenkomsten vinden in mijn verhaal. Maar ik beloof jullie dat ik er verder toch wel echt mijn eigen Sabrina-twist aan heb gegeven.

Sorry, hier nog steeds geen scene’s. Maar het duurt nu niet lang meer 😉

Liefs,
Sabrina

NaNoWriMo, update 2

~ Sabrinadiana ~ Een reactie plaatsen

LSOp moment van schrijven is het 1 December. Als ik het bericht dan eindelijk online zet zijn we inmiddels al weer 3 dagen verder….

Zoals jullie allemaal weten zit November er op. Daarmee is er ook een einde gekomen aan de Nanowrimo-maand. Eerlijk gezegd kijk ik al uit naar volgend jaar!

Updates tijdens mijn Nanowrimo uitdaging zijn helaas niet gelukt. Het schrijven (en het leren voor het eerder benoemde examen) namen meer tijd in beslag dan ik had verwacht. Daarnaast ging het gewone leven ook door. Werken, het huishouden…

Jullie vragen je nu vast en zeker af of ik dié 50.000 woorden gehaald heb. Het heeft me bloed, zweet en tranen gekost, maar ik heb uiteindelijk de 50.000 weten te halen. Nou klinkt het vast heel dramatisch, maar 30 november was nog nooit zo mooi ;P

In de ochtend had ik mijn examen en bleek dat ik geslaagd was. Ik moet heel eerlijk zijn dat deze uitslag toch een soort van onverwachts kwam, maar dat is een ander verhaal. Naast dat ik die ochtend slaagde voor mijn examen, waren daar die 50.000 woorden die mij achtervolgde. De laatste twee dagen had ik geen woord meer op papier gezet. Mijn aandacht ging volledig uit naar het leren. Dit had natuurlijk wel de consequentie dat ik achter zou komen te liggen op schema. En man dat deed ik… Ik had twee dagen schrijven gemist, dat betekende dat ik 3.334 woorden achter liep. En met de 1.667 die ik er op deze laatste dag nog bij moest schrijven kwam ik op een totaal van 5.001 woorden die ik even in een avondje uit mijn vingers moest weten te persen. Want hoe dan ook ik zou en moest het halen. En ik kan jullie vertellen dat 5 duizend en één woorden een hoop zijn voor 1 avond. MAAR… het is me gelukt! Jawel, ik heb de 50.000 woorden behaald! Meer zelfs! Ik wist 5.970 op het scherm te krijgen. Dat zijn er bijna 1.000 meer! Woohoo!!!

Ben ik blij met het eindresultaat? YES!
Heeft het mij bloed, zweet en tranen gekost? JA!
Heb ik met mijn handen in mijn haar gezeten? O JA, MEERDERE KEREN.
Ging het schrijven vlot? MWAH, NIET ALTIJD. ER WAS EEN DIEPTE PUNT WAARBIJ IK HET DOCUMENT MET MIJN VERHAAL BIJNA VERWIJDERD HAD. OEPS…
Heeft het mij slapeloze nachten bezorgd? EEN PAAR…
Is het, het waard geweest? ZEKER WETEN!

Oké, dit is het voor nu. Don’t shoot me!
Er volgt echt heeeeeel snel een post met fragmenten uit mijn geschreven verhaal. ECHT WAAR 😉

Liefs,
Sabrina

NaNoWriMo

~ Sabrinadiana ~ Een reactie plaatsen

LS
Het is hier veel te lang stil geweest. Dit was ik zeker niet van plan. Ik zag de maand November op Liefs Sabrina in het teken staan van NaNoWriMo (voor de mensen die niet bekend zijn met Nanowrimo, wees gerust ik leg het hieronder zo verder uit). Ik was van plan om minimaal één keer in de week een update te plaatsen, maar de maand November blijkt toch iets drukker dan ik verwacht. Naast dat ik deze maand weer deelneem aan de Nanowrimo uitdaging heb ik eind deze maand ook een examen staan (en daar moet uiteraard voor geleerd worden).

Begin deze maand is mijn NaNoWriMo avontuur van 2017 van start gegaan. Voor degenen die er nog niet eerder van hebben gehoord: November is de National Novel Writing Month. Dit houdt in dat je 30 dagen de tijd een compleet nieuw verhaal (roman) van 50.000 woorden op papier te zetten. Yup, 50.00 woorden, dat zijn er een hele hoop. Om tot dit aantal te komen is het van belang om iedere dag minimaal 1.667 woorden te schrijven, anders is het echt niet te doen.


2013
Mijn eerste keer Nanowrimo was echt een drama. Ik was totaal onvoorbereid. Ik kan mij nog herinneren dat ik tijdens de cursus Creatief Schrijven voor het eerst van dit spektakel hoorde. Mijn lerares vertelde er tijdens de cursus over. Iemand die zij kende deed het ook, het was een hele uitdaging. Zelfs voor iemand die al jaren schrijft. Dus wat bedacht ik mij die ochtend… Juist: “Dat ga ik ook proberen.”
Compleet onvoorbereid begon ik aan deze uitdaging. Ik had eerlijk gezegd geen idee waar ik over wilde schrijven en begon gewoon… Het zal jullie dan zeker vast niet verbazen dat het mij niet is gelukt om de 50.000 woorden te behalen. Ik kwam slechts tot een magere 7.838 woorden.

2014
Mijn tweede jaar Nanowrimo ging een stuk vlotter. Ik wist waarover ik wilde schrijven en had soort van een plan (in mijn hoofd, natuurlijk niet op papier). Dat jaar leken de woorden uit mijn vingers te vliegen en voordat ik het wist liep ik duizenden woorden voor op het schema. Ik eindigde dit jaar met een compleet verhaal van ruim 60.000 woorden. 10.000 meer! Wat een mijlpaal en dat voor een tweede keer.

2015
Waar het in 2014 mij zo makkelijk af ging, kwam 2015 met meer obstakels. Ik denk dat het mij makkelijk gelukt was mits ik die periode niet ontiegelijk druk was voor de Schrijvers Academie. Het was misschien iets te ambitieus van mij om naast al mijn schrijfopdrachten voor de academie ook nog eens een verhaal van 50.000 woorden uit mijn vingers te persen. 4.941 woorden…

2016
Dit jaar was werkelijk waar een ramp… Ik zat niet lekker in mijn vel en kreeg geen woord op papier. Na een aantal hopeloze pogingen om iets op papier te zetten heb ik met tegenzin toch maar besloten om de handdoek in de ring te gooien.

NU – 2017
Ook dit jaar ben ik de uitdaging weer aangegaan. Dit jaar is misschien wel het moeilijkste jaar, want naast het schrijven ben ik druk aan het leren voor een examen. En dat gaat natuurlijk voor het schrijven. Ik probeer nu vooral in de avonduurtjes aan mijn verhaal te werken en tot nu toe loopt alles, tot mijn verbazing, op rolletjes. Ik heb een idee, weet waar ik naartoe wil schrijven en loop bijna een dag voor op de woorden. Voor het eerst heb ik vooraf een plan gemaakt. Ik ben natuurlijk niet vooraf begonnen met schrijven, want dat gaat in tegenstrijd met de Nanowrimo regels (al moet je natuurlijk helemaal zelf weten of je je hier wel aan wilt houden). Dit jaar ben ik vooraf mijn personages gaan uitschrijven; hoe zien ze eruit, wie is hun familie, wie zijn hun vrienden en wat voor karakter hebben ze. Natuurlijk een lange lijst met zowel meisjes- als jongensnamen. Richtlijnen voor het verhaal; waar speelt het zich af, grove omschrijving van de omgeving en per hoofdstuk puntsgewijs opgeschreven wat er moest gebeuren (dit is mij overigens alleen voor de eerste vier hoofdstukken gelukt…)
Op 1 november klonk het startschot en ben ik echt van start gegaan met mijn verhaal. Het tempo zat er goed in en ik liep als snel voor op de richtlijnen voor het woordaantal. Er is één dag dat ik niet geschreven heb, dat is dag 11 geweest. Maar omdat ik op de tiende dag al op het woordaantal van dag 11 zat heb ik hier gelukkig geen verlies aan geleden. Vandaag is de 22ste dag en ik kan jullie vertellen dat ik nog altijd op schema loop, al moet er vandaag natuurlijk nog wel geschreven worden. Aan het einde van vandaag zal ik volgens het schema 36.666 woorden op moeten hebben. Dit gaat een eitje worden. Gisteren eindigde ik mijn dag namelijk met 36.327 woorden. Als ik dit weet vol te houden dan moet het mij makkelijk lukken om die 50.000 te behalen (of daarmee mijn verhaal ook af is moet ik dan nog maar eens zien).

Dus de komende acht dagen ben ik nog hard aan het schrijven. Ergens best een gek idee dat ik straks misschien wel een verhaal heb dat helemaal af is…

Ik ga jullie nog niet vertellen waar mijn Nanowrimo verhaal van dit jaar over gaat. Wel kan ik jullie vertellen dat ik mij heb laten inspireren door een bekende boekenreeks, die ook verfilmd is. Het is een verhaal dat me de afgelopen maanden heeft ingepakt. Meer kan ik voorlopig nog niet zeggen.

Wat ik jullie al wel vast kan beloven is dat mijn volgende Nanowrimo update snel zal volgen. Ondanks dat ik het doodeng vind zal ik dan een paar fragmenten uit mijn verhaal plaatsen. Ben je benieuwd? Hou dan mijn blog en Istagram pagina (@Liefs_Sabrina) in de gaten.

Tot de volgende keer!
Liefs, Sabrina

LS

Nieuwe Look

~ Sabrinadiana ~ Een reactie plaatsen

Precies 10 dagen geleden, op 10 oktober, ging ik naar de kapper. De knipbeurt zelf stelt meestal niet zo veel voor; puntjes, meer niet. TENZIJ het echt nodig is. Wat bij mij altijd het meeste tijd in beslag neemt is het verven. Dan weer lichter, dan weer donkerder, een keer rood, gekleurde plukjes, een veertje hier een veertje daar, noem maar op.

Meestal speur ik van te voren het internet af opzoek naar leuke ideeën voor een nieuw model of andere kleur. Daarnaast kijk ik ook altijd naar de foto’s die mijn kapper, Nanny’s HariDo, post op Facebook en Instagram. Dit keer kwam ik uit bij rosé blond. Maar ja was dat wel mogelijk met mijn haar? Mijn haar had veel blond aan de onderkant, als ik het mij goed herinner was ik toen voor een balayage gegaan, maar het zou zo ook maar een ombre kunnen zijn geweest…

Rosé is wat ik mij in mijn hoofd haalde. Daarbij geen idee of het mogelijk was. En hoe wilde ik het nou precies? Het hele haar of plukjes hier en daar? Of wilde ik al dat blonde wat ik had rosé blond hebben? Wat wel duidelijk was is dat ik totaal nog geen idee had hoe ik het wilde hebben, het enige wat ik wist wat de kleur. En dan wist ik nog niet eens zeker of het met mijn donkere haar (met blonde onderkant) mogelijk was…

In plaats van telefonisch een afspraak te maken besloot ik om even bij mijn kapper binnen te stappen. Zo kon ik vragen naar de mogelijkheden, konden zij zien waarmee ze moesten werken en kon er makkelijker worden inschatten hoeveel tijd de klus in beslag zou nemen (indien dit natuurlijk mogelijk was). Inmiddels stond er een mapje “Ideeën voor kapper” op m’n telefoon waar allerlei toffe roze-achtige kapsels in stonden.


Om 08.30 uur liep ik op 10 oktober de salon in. Toch wel met een enig onderbuik gevoel. Inmiddels was voor mij duidelijk dat ik niet mijn hele haar roze wil de hebben, dat was misschien toch wel iets té drastisch, maar ging ik dit echt doen? Na nog een kort overleg met mijn kapper werd mijn haar goed door geborsteld waarna de ontkleuring er werd ingezet. De blonde plukken werden zorgvuldig uitgezocht en hoog ingezet met ontkleuring. Langzaam maar zeker werd mijn haar één grote folie bos. De overige blonde plukken werden ingesmeerd met een vloeibare, bijna waterige, bruine haarverf die gelijk was aan mijn eigen kleur. Ik geloof dat ik bijna een uur met de ontkleuring in m’n haar heb gezeten, misschien zelfs wel langer…

Terwijl ik met zo’n dertig folies in m’n haar zat liet de kapper mij de tube met roze verf zien die hij zou gaan gebruiken. De verf was best wel roze, ik denk dat je de kleur wel kan vergelijken met fuchsia roze. Das best heftig, niet waar? Nou dat vond ik in ieder geval wel. De kapper bood toen aan om te kijken of hij de kleur wat zachter kon krijgen. Dit werkte helaas averechts. De kleur in zijn mengschaaltje kleurde stoplicht rood. Oeps.. Dan toch maar voor fuchsia roze!

Na het uitspoelen van de ontkleuring was het tijd voor de roze verf. Het ging om kleuring uit een tube, die tot ongeveer 8 weken in je haar blijft zitten. De opgelichte plukken werden uit mijn natte donkere haarbos geplukt en één voor één ingesmeerd met de fuchsia roze verf. Nadat de roze verf lang genoeg in mijn haar had gezeten werd het er uitgespoeld en volgde een beschermend haar conditioner van Olaplex. (Zowel de ontkleuring als de bruine en roze haarverf waren ook met een formule van Olaplex gemengd om zo mijn haar tijdens de verfbehandelingen te beschermen.)

Toen ik eenmaal weer met een handdoek om mijn schouders in de kappersstoel zat bekeek ik mijn haar in de spiegel. Tussen al dat natte bruine haar zaten alle roze plukken bij elkaar geplakt. Zo ontzettend roze dat ik dacht: “O mijn hemel, wat heb ik nu gedaan…’
Het was niet echt spijt wat ik voelde, maar het was wel OVERduidelijk dat ik moest wennen aan mijn nieuwe look. Gelukkig ging dat sneller dan gedacht. Na ruim vijf uur liep ik super blij met roze lokken de salon uit. (Ja! Ik heb daar ruim 5 uur lang in de kappersstoel gezeten).

Helaas is deze rosé kleur niet permanent, wat betekent dat hij langzaam maar zeker met iedere wasbeurt wat minder zal worden. Maar gelukkig zijn daar de gekleurde haarmaskers die door mijn kapper verkocht worden. Het is een tube van het door hun veel gebruikte merk CHI. Van dit kleurenmasker hoef ik één keer in de week, maar een heel klein beetje toe te voegen aan mijn (witte) conditioner. Er moet een weegschaal bij aan te pas komen en er zit wellicht wat tijd in, maar het helpt mij wel om de rosé kleur te behouden 🙂

Voor iedereen die benieuwd is naar welke kapper ik ga.
De oplettende lezer is de naam misschien al opgevallen, de kapper waar ik mijn haar altijd laat knippen en verven heet Nanny’s HairDo (voorheen bekend als Haarmode Nanny). Deze salon zit op het Neptunusplein en is van dinsdag t/m zaterdag geopend. Nanny’s HairDo is een gezellige salon, waar ze naast haar producten ook nog hele leuke sieraden en andere accessoires verkopen. Wat ik zelf heel fijn vind aan deze salon is dat ze werken met een vast team die al jaren met elkaar werken. Daarnaast hangt er een echt ‘huiskamergevoel’.

Nanny’s HairDo online:
Website: www.NannysHairDo.nl
Instagram: Nannys_HairDo
Facebook: Nanny’s HariDo
Twitter: @HaarmodeNanny

Tot slot heb ik natuurlijk nog de foto’s van mijn verfresultaat 😉
Armand, nogmaals heel erg bedankt voor deze nieuwe look!


Goed dit was het voor. Tot de volgende keer!

Liefs,
Sabrina

Pe-pe-pepernoot

~ Sabrinadiana ~ Een reactie plaatsen

Het is bijna een maand geleden dat ze hun deuren hier in Amersfoort opende.
Middenin het centrum, in de Riddergang, bij het Sint Jorisplein.
Ik heb het natuurlijk over dé Van Delft Pepernotenfabriek pop-up shop.
Hét pepernoten walhalla!


Ze hebben hier echt zo veel smaken pepernoten dat het gewoon weg onmogelijk is om met één zak de winkel te verlaten. Naast de ‘gewone’ chocolade pepernoten, hebben ze hier nog veel meer. Dit jaar komen ze zelfs met 15 nieuwe smaken!! Er is echt voor ieder wat wils. Maar dan kan ook niet anders al je keuze hebt uit MEER DAN 50 SMAKEN!!!

Ik denk dat het inmiddels twee jaar geleden is dat ik voor het eerst een Van Delft Pepernotenfabriek winkel binnen liep. Het was in Maastricht. Met twee smaken pepernoten verliet ik toen de winkel. Framboos en Yoghurt.

Dit keer is de verleiding wel heel groot. Deze winkel is praktisch om de hoek. Maar ik, een gigantische zoetekauw, ben sterk genoeg om al dat lekker te weerstaan, of toch niet… Inmiddels heb ik deze pepernotenhemel al drie keer bezocht. DRIE keer! Als ik nou iedere keer met één zakje pepernoten de winkel had verlaten was dat natuurlijk nog niet zo’n ramp geweest. Echter ben ik iemand zonder zelfcontrole, iemand die dol is op zoets (en iemand die waarschijnlijk tegen de tijd dat Sinterklaas met zijn stoomboot in Nederland aankomt geen pepernoot meer kan zien).

Tijdens mijn eerste bezoek kocht ik drie zakken pepernoten, waar ik dan een zakje gewone kruidnoten bij cadeau kreeg! Ik kocht pepernoten met appeltaart-, kokos- en tiramisusmaak. Deze laatste waren een cadeautje voor mijn vader.

En jawel, de volgende dag stond ik weer in de winkel. Dit keer verliet ik de winkel met stroopwafel, truffel-kaneel en drop (met een gratis zakje gewone kruidnoten). Drop? Ja, drop! (Ik ben gewoon heel nieuwsgierig naar hoe ze smaken. Nee, ik heb ze nog niet geproefd).

Twee weken later was het dan tijd voor mijn derde bezoek.
Voor mijn moeder kocht ik glutenvrije pepernoten (ja die hebben ze ook). Als ik eerlijk ben vind ik ze niet echt op pepernoten lijken, ze zijn namelijk toch wel een stukkie groter. Ik hoop dat ze net zo smaken als de ‘gewone’ pepernoot. Ook kocht ik nog een zakje stroopwafel en een zakje caramel zeezout (beide cadeautjes). Voor mij zelf nam ik nog een zakje Blueberry pie. Het liefst was ik de winkel uitgelopen met een zakje tompouce pepernoten, maar helaas deze lagen niet in de winkel. Ook in de webshop kon ik ze niet vinden… Ik denk dat ik na dat laatste bezoekje de winkel zeker nog wel zeker tien keer (als het niet meer is) bezocht. Meerdere malen heb ik aan medewerkers gevraagd of de tompouce pepernoten al in de winkel lagen.
“Eind deze week krijgen we weer nieuwe smaken” – “Eind volgende week komen er weer nieuwe smaken”

Op de Facebookpagina van Van Delft De Pepernotenfabriek had ik een bericht voorbij zien komen dat de pepernoten met tompouce-smaak eind deze week in de winkel zouden moeten liggen. Dus bracht ik vandaag wederom een bezoek aan het pepernoten walhalla. Ik vermoedde dat de pepernoten roze zouden zijn en startte mijn zoektocht in de winkel. Overal stonden zakken met zure matten en framboos. Lagen de tompouce pepernoten dan nog steeds niet in de winkel. Plots viel mijn oog de onderste plank van de stelling. Ja, daar lagen ze dan eindelijk! EINDELIJK!

Inmiddels heb ik mijn zakje met tompouce pepernoten geopend.
Ze ruiken niet anders dan de gewone pepernoot. En de smaak? Ze zijn lekker! Al vind ik de smaak wel moeilijk te omschrijven. Ze smaken inderdaad naar tompouce, maar of het nou alleen het roze is van de tompouce of de hele tompouce is die ik proef, daar ben ik nog niet helemaal over uit. Maar dat maakt ze zeker niet minder lekker! Mocht je denken; “Tompouce pepernoten, want een vreemde combi…” Ze zijn ECHT een aanrader!!! Me = Happy 🙂

Voor de liefhebbers die graag een bezoekje aan zo’n prachtige pepernotenwinkel van Van Delft willen brengen. In de volgende steden zijn er al pop-up stores geopend;
– Almere
– Arhnem
– Breda
– Den Bosch
– Deventer
– Eindhoven
– Emmen
– Enschede
– Groningen
– Harderwijk
– Hilversum
– Leiden
– Lelystad (Bataviastad)
– Maastricht
– Middelburg
– Nijmegen
– Rotterdam
– Utrecht
– Veenendaal
– Venlo

Zoals jullie hierboven kunnen zien is het al een aardig lijstje. En iedere dag komen daar weer nieuwe winkels bij! Dit lijstje vind je onderaan deze post.

En als je denkt dat ze alleen pepernoten verkopen, dan heb je het mis. Je kan hier ook terecht voor verschillende taaitaai producten!

Naast een lijstje van de winkels heb ik natuurlijk ook geprobeerd om een zo compleet mogelijk lijstje met de smaken te maken die ze verkopen.

Weet je wat misschien nog wel het allerleukste is? Ze hebben in de winkel een grote tafel staan met kommen, potten of schaaltjes gevuld met pepernoten. Ieder kommetje, schaaltje of pot heeft een andere smaak die geproefd kan worden! (Mocht je nieuwsgierig zijn naar een smaak, maar vind je hele zak toch nog wat spannend, dan kan je altijd een pepernoot proeven).

Liefs,
Sabrina

P.S.
Hieronder het lijstje dat ik gemaakt heb van alle smaken pepernoten die tot nu toe in de Van Delft Pop-up Stores te krijgen zijn. NOTE: Er worden elke week nog steeds nieuwe smaken bekend gemaakt!

Lijst met smaken

Mysterieus Pakketje

~ Sabrinadiana ~ Een reactie plaatsen

Het begon allemaal afgelopen maandag, 18 September 2017.
Aan het begin van de middag ontving ik in mijn PostNL app de melding dat er een pakketje voor mij klaar stond. Het zou de volgende dag tussen 12.00 uur en 14.00 uur bezorgd worden.

Mijn eerste reactie was “Huh? Maar ik heb toch helemaal niks besteld…”
Ik controleerde mijn mail en had inderdaad geen bestellingen staan die ik nog moest ontvangen.
Had ik dan meegedaan aan wedstrijden? Nee, voor zover ik wist niet meer. Ik had nergens bericht van gekregen dat ik wat gewonnen had. Ik had aan niemand mijn adresgegevens doorgegeven. Hoe kon dit?

Uit enige verbazing plaatste ik een post op Facebook.
Waar direct aan aantal vrienden op reageerden.
“Misschien een foutje van PostNL?”
“Wellicht een verrassing”
“Kijk je uit? Er gaan de laatste tijd hele rare verhalen rond over pakjes die afgeleverd worden maar dan ineens weer opgehaald worden…”
“Is het niet toevallig een melding van een pakket die je eerder hebt ontvangen? Dat had ik een tijd terug in elk geval..”
“Misschien hebben ze je verhaal over haarproducten wel gelezen ;)”

De derde reactie was ook, voor heel even, door mijn hoofd geschoten. Maar hoe groot is de kans dat dat gebeurd? Ja… aan de andere kant, je weet maar nooit.

Ondertussen deed ik een poging om de afzender te Googlen. CPD. Ik had werkelijk geen idee wie het was, waar het voor stond. Het adres deed mijn wenkbrauwen alleen maar meer fronzen. Ik kwam namelijk uit bij het hoofdkantoor van L’oréal in Hoofddorp. Wat kon dit pakketje toch zijn? Zou het echt zo’n ‘nep’ pakket zijn?

Ik had besloten om het pakket toch aan te nemen. Klopte het niet? Dan kon ik het linea recta naar het postkantoor om de hoek brengen voor een retourtje.

Goed… Vandaag heb ik het pakketje in ontvangst genomen.
Bij openen ging ik als eerste direct opzoek naar een papier. Een factuur, een retourformulier. Ik was opzoek naar bewijs van een bevestiging dat het goed zat of wellicht hartstikke fout was. Ik kan jullie vertellen dat ik opgelucht adem haalde toen ik de toch wel zware door openmaakte. Ik citeer:

“Gefeliciteerd!
U bent de gelukkige winnaar van een Loving Blends Avacado Karité pakket!
Veel plezier ervan!
Het Garnier – Nutrisse team”

In de doos zat een zwart tasje wat met een strik was dichtgebonden. In grote letters stond er L’Oréal Paris op het tasje. In het tasje zelf zat een Avacado Olie en Karité Boter shampoo, conditioner én haarmasker van Garnier’s Loving Blends.


Wat een grap! Ik was gewoon één van de winnaars!
Het was zooo lang geleden dat ik hier aan had deelgenomen, dat ik het niet meer wist. Maar wees eerlijk, je verwacht ook niet dat je iets zult winnen. Ik niet tenminste. Meestal doe ik mee onder het mom van “Niet geschoten is altijd mis”.

Na het bestuderen van de producten schoot ik in de lach. Een tijdje terug had ik een oproep op Facebook geplaatst meet daarin de vraag of mijn vrienden een goed middel wisten tegen pluis haar (vandaar ook die ene reactie 😉 ). En wat denk je… Deze Loving Blends shampoo, conditioner en haarmasker zijn voor zeer droog of pluizig haar! Wat een toeval! Haha!

Ik wil L’oréal Paris en Garnier hartelijk bedanken voor deze verrassing! Ik ben er erg blij mee en kijk er naar uit de producten uit te proberen. (Ik voel een nieuwe post aan komen ;))

Tot de volgende keer lieve lezers!

Liefs,
Sabrina

Egyptisch Goud Randje

~ Sabrinadiana ~ Een reactie plaatsen

Bijna drie weken geleden, dinsdag 29 Augustus om precies te zijn, was het dan eindelijk zover.
Om 10.00 uur zaten we in de auto op weg naar Leiden.

Het Rijksmuseum van Oudheden.
Niet een heel groot museum, maar ook niet heel klein.
Een museum van drie verdiepingen.
Het museum met een prachtige collectie aan Egyptische artefacten.

Al jaren stond dit museum op mijn lijstje van plekken die ik graag wil bezoeken. En dat heeft niet zomaar een reden. Zoals velen van jullie misschien al weten ben ik dol op geschiedenis. Altijd al geweest. Maar ik heb echt een zwak voor het oude Egypte. De piramides, Farao’s en hiërogliefen. Ik heb er een enorme fascinatie voor. Wat zou ik graag terug in de tijd willen reizen om een kijkje te kunnen nemen in dat prachtige oude Egypte.

Ik heb mijn liefde voor het oude Egypte niet altijd gehad. Tijdens mijn jaren op de middelbare school had ik helaas alleen in mijn eerste twee jaar geschiedenis. Die lessen werden gegeven door een lerares die een passie had voor Egypte en alles wat daar bij hoorde. Bijna iedere les ging dan ook wel over Egypte.  Zelfs zo vaak dat het bij mij mijn neus uit kwam (iets wat ik me nu natuurlijk niet meer kan voorstellen). Ik kan mij nog goed herinneren dat ik ooit een keer dacht; “Weer dat stoffige Egypte…”
Of ik mijn liefde voor deze indrukwekkende geschiedenis van het leven rond de Nijl aan mijn docente van toen de danken heb, ik weet het niet… Ik ontdekte de Farao’s, piramides en de rest ergens in mijn derde of vierde schooljaar. We moesten toen een spreekbeurt houden. Met dank aan mijn moeder kwam ik op het idee om mijn spreekbeurt over Toetanchamon (de jongste Farao (tot nu toe ontdekt) ooit) te houden. Wauw wat vond ik dat geweldig! Ik had collage’s gemaakt en had een spreekbeurt van, volgens mijn klasgenoten, té veel kantjes. Maar ik kon er geen genoeg van krijgen.

Toen in 2012 de speciale tentoonstelling van Toetanchamon, die de hele wereld over reisde, zijn stop in Nederland maakte kon mijn geluk niet meer op. Dit was mijn kans om de schatten, sarcofaag en hét dodenmasker waar ik ooit over vertelde te zien. Helaas heb ik de tentoonstelling nooit bezocht…

Op deze foto zie je van onder naar boven: de buitenste-, de middenste- en binnenstekist van Montoepriester Anchhor
De sarcofaag van Wahibreëmachet.

Maar gelukkig hebben we in Leiden het Rijksmuseum van Oudheden. Het museum van Nederland met een vrij grote Egyptische collectie. En deze zomer was dan eindelijk het moment dat ik deze mooie schatten uit het verre verleden mocht aanschouwen. Het is moeilijk te geloven dat de stukken die ik in Leiden gezien heb duizenden jaren oud zijn. Hoe hebben de mensen die dingen toen ooit kunnen maken? Hoe maakten zij in vredesnaam die grote piramides?! Het materiaal waar deze van zijn gemaakt wegen zeker wel tonnen!

Dit museum had voor mij een aantal highlights:
* De tempel in de hal.
* Een stuk van een tombe met een gat in de wand, gemaakt door grafrovers.
* Dat de meeste stukken gewoon in open lucht stonden, een deel is maar afgeschermd
door glas.
* De verschillende sarcofagen, prachtig versierd met hiërogliefen in allerlei kleuren.

Het was een vrij fris bezoek. Reden hiervoor is dat het o.a. bij de Egyptische tentoonstelling continu 19 graden Celsius is. Dit geld ook voor een aantal andere ruimtes van het museum.

Het Rijksmuseum van Oudheden is zeker een aanrader! Afgezien van de prachtige zalen die gevuld zijn met Egyptische schatten, hebben ze ook een aantal andere mooie tentoonstellingen. Al steekt voor mij de Egyptische er met kop en schouders boven uit.

Tot slot heb ik nog een paar foto’s. Of nou ja… eerlijk gezegd zijn het er iets meer dan een paar…

Tot de volgende keer!

Liefs,
Sabrina

Dit nijlpaard beeldje was een gift voor vruchtbaarheid en nieuw leven naar de dood.
Papyrus met schrijfwaar. De dunne stokjes van riet werden gebruikt om mee te schrijven.
Sarcofaag van Wahibreëmachet. Hier op het borststuk is hemelgodin Noet afgebeeld.
Hartscarabee van Djehoety.
Hele grote, maar vooral hele brede oorbellen.
Achterkant van een prachtig diadeem, vermoedelijk van Farao Ante.
De buitenkist van Anchefenchonsoe.
Opmerkelijk aan deze kist is dat er gebruik is gemaakt van de kleuren: wit, blauw en groen.
Gat in een de wand van een oude tombe. Gemaakt door grafrovers.

Hunebedden, Drenthe

Afbeelding ~ ~ Sabrinadiana ~ Een reactie plaatsen

Selfie copyrightAfgelopen Juni heb ik een bezoekje gebracht aan de
prachtige historische hunebedden in Drenthe.

Als klein meisje was ik altijd al gefascineerd door deze graftombes. Want hoe hebben mensen dat ooit kunnen maken?
Ik zal wel eerlijk zijn, ik was een tikkeltje teleurgesteld toen ik deze bouwwerken afgelopen Juni voor het eerst zag. Ze waren een stuk kleiner dan ik in eerste instantie verwacht had. Des al niet te min zijn ze er daarom niet minder mooi om.

Hieronder zie je aantal foto’s die ik die dag gemaakt heb.

Liefs,
Sabrina

 

 

 

Hunebed
…
…
….
…
…
Pad
Uitzicht
Uitzicht
Hunebedden
…
Hunebedden