Zien deel 2

Zien, deel 7

~ Sabrinadiana ~ 3 reacties

 

Het is even stil geweest rondom mijn Zien reeks. Maar zoals jullie gemerkt hebben ben ik terug van weggeweest. Vandaag is het donderdag en dat betekent tijd voor een nieuw deel van Zien. Ik was een tijdje het gevoel kwijt wat ik had bij de Zien reeks. Hierdoor kreeg ik niet de juiste woorden op papier en was het lastig om iets te schrijven waar ik volledig achter stond. Vorige week vond een wonder plaats, zonder enige moeite wist ik een nieuw stuk uit mijn vingers te krijgen. Ik denk dat ik het gevoel voor Zien langzaak maar zeker weer terug aan het vinden ben.

Hieronder dan al weer het zevende deel.
En volgende week natuurlijk weer gewoon een nieuw deel 😉

Vervolg: Zien, Zien, deel 2, Zien (in de mist), deel 3, Zien, deel 4, Zien, deel 5, Zien, deel 6 & Zien, extra info.

Haar hoofd draaide op volle toeren,
een beslissing maken was nog nooit zo moeilijk geweest.
Voor haar voelde deze keuze,
haar keuze,
op dat moment net zo belangrijk als die tussen leven en dood.

Nog voordat ze het door had leek haar hand een eigen wil te hebben,
haar hart had besloten.

Ze pakte de hand vast.
De vingers vouwde zich om de rug van haar hand.
De hand was warm,
de vingers zacht.
Het gloeide,
voelde fijn.
Ze voelde haar angst wegebben..

Ze werd overvallen door duizenden vlinders die in haar buik wakker werden.
Eén voor één leken ze uit hun cocon te kruipen.

De wolken om haar heen werden lichter,
dunner.
Zonnestralen braken door,
schenen in haar ogen,
verblinde haar voor even.

Een silhouet werd zichtbaar.
Het pad aan haar voeten verscheen.
Een vriendelijke, stralende glimlach volgde.
Blonde haren,
en niet veel later…
sprankelende ogen.

Was dit echt?
Of speelde haar hoofd een spelletje met haar…

Zien, deel 6

~ Sabrinadiana ~ 3 reacties

Vervolg: Zien, Zien, deel 2, Zien (in de mist), deel 3, Zien, deel 4, Zien, deel 5 & Zien, extra info.

De reikende hand kwam als een verrassing,
totaal onverwacht.
Net toen ze dacht dat ze alleen was.
Was het licht in de duisternis?

Wat moest ze doen?
Kon ze hem vastpakken?
Ze twijfelde,
onzekerheid werd haar de baas.

Van wie was deze hand?
Wat als diegene kwade bedoelingen had?
Wat als ze de persoon niet kon vertrouwen?
Zouden het erger kunnen worden?

Haar gedachten namen over.
Ineens leek alleen zijn,
de eenzaamheid,
niet zo erg.
De mist zou vanzelf wel weer optrekken,
toch?
Uiteindelijk,
een keer…

Haar hoofd draaide op volle toeren.
Maar wat als dit haar enige kans op bevrijding was?
Wat als deze hand,
haar enige kans zou zijn…

Wat als…
Ze durfde er niet aan te denken.
Ze wilde er niet aan denken.

Ze keek weg van de hand.
Kneep haar ogen dicht.
Bang,
onzeker.

Ze probeerde zich te concentreren,
misschien…
Ze hoorde niks,
de stem was weg.
Weer iets wat haar wantrouwen aanwakkerde.

Ze staarde naar de hand,
wat moest ze doen?

Zien, deel 5

~ Sabrinadiana ~ 4 reacties

Vervolg: Zien, Zien, deel 2, Zien (in de mist), deel 3, Zien, deel 4 & Zien, extra info.

Verstijfd door angst,
verstijfd door verdriet,
stond ze daar.

Net toen ze dacht dat ze alleen was,
alleen in de stilte,
alleen in de mist,
klonk daar een stem.

Haar ogen werden groot.
Was dat…
Dat kon niet!
Of toch wel?
Nee, het was onmogelijk,
maar toch leek het zo.

Weer klonk de stem.
Warm,
vriendelijk.
Kon…
Was…
Maar… nee!

Wederom klonk de stem.
Haar naam werd geroepen.
Ze probeerde wat terug te zeggen,
maar vond haar stem niet.

Ze werd boos.
Niet op de stem,
maar op zichzelf.
Ze kon zichzelf helpen,
maar waarom deed ze dat dan niet?!
Wilde ze alleen blijven?
Hier,
in de kille eenzaamheid…

Er verscheen in de dikke wolk voor haar een schim,
een zwarte schim.
Hij maakte haar niet bang,
hij stelde haar juist op haar gemak.

Ze kon nog steeds niet bewegen,
niks zeggen.

De schim kwam in beweging,
plots verscheen er uit er door de witte deken een rijkende hand.

Zien, deel 4

~ Sabrinadiana ~ 5 reacties

Vervolg: Zien, Zien, deel 2, Zien (in de mist), deel 3 & Zien, extra info.

De mist om haar heen werd dikker en dikker.

Ze was omsingeld,
kon geen kant op.
Wat moest ze nou?
Wat zou er gebeuren als ze zijn naam zou roepen.
Zou hij haar komen helpen?
Of zou hij haar laten staan,
alleen en verlaten.
Misschien was hij al wel weg…

Ze wist het niet.
Ze was onzeker,
bang.
Koude rillingen liepen over haar rug.
Voelde ze nou een traan over haar wang lopen?
Ze opende haar mond,
maar er kwam niks.
Het bleef stil.
De vraag,
zijn naam,
bleef hangen in haar keel.

Omringd door stilte en mist stond ze daar:
Alleen,
verlaten,
eenzaam.
Ze wist zich geen raad, toen plots
een stem klonk.

Zien, extra info

~ Sabrinadiana ~ 6 reacties

Vervolg: Zien, Zien, deel 2 & Zien (in de mist), deel 3.

Ja zeker, ik kan jullie vertellen dat er nog meer delen van gedichtenreeks “Zien” geschreven gaan worden. Hoeveel is niet voor mij alleen net zo onduidelijk als voor jullie. Hoe dat komt? Dat zal ik uitleggen 😉

Vorige week heb ik het laatste gedicht voor deze reeks geschreven. Het ligt klaar om gepubliceerd te worden. Waarom ik hem dan niet deze week post? Dat zal ik jullie vertellen.

Voor dit allerlaatste gedicht heb ik een iets andere planning. Of zeg maar geen planning. Hoe dit komt? Ik was vorige week een week in Zeeland toen ik op het idee kwam. Ik wilde altijd al graag flessenpost versturen, deze week in Zeeland leek mij de ultieme kans.

In de ochtend van 21 juni wist ik zonder problemen de afsluiting voor deze reeks uit mijn mouw te schudden. Ik schreef het op een klein papiertje, deed er een stukje rood stof om en stopte het in een flesje. Dit flesje heb ik een dag later in de zee, vlakbij Renesse, gegooid. In het flesje heb ik natuurlijk een extra briefje gedaan waarop ik heb vermeld dat het om een gedicht uit een reeks gaat en ik heb mijn blog er bij vermeld.

Ik ben heel benieuwd hoe lang het zal duren voordat ik er wat over hoor. Of ik er überhaupt over wat zal horen. Geen paniek. Mocht ik nou niks horen, dan zal ik het natuurlijk hier nog wel plaatsen. Maar hoeveel dagen, weken, maanden en wellicht jaren daar overheen zullen moeten gaan weet ik nog niet. Voor nu zullen wij (jij en ik) geduld moeten hebben. (En zal ik mijn fantasie volop moeten gebruiken voor nieuwe gedichten).

Liefs,
Sabrina

Zien (in de mist), deel 3

~ Sabrinadiana ~ 7 reacties

Vervolg: Zien & Zien, deel 2

Ze liep de bekende weg.
De route die ze met haar ogen dicht kan lopen.
Het pad dat ze kent als de binnenkant van haar broekzak.

Het was een mooie dag,
de zon scheen.
Vogels floten,
zij floot.

In de verte kon ze hem al zien,
hij leek druk.
Ze rechtte haar schouders,
hield haar hoofd hoog.
Ze zou niet weg kijken,
niet deze keer.
Ze mocht gezien worden,
hij mocht haar zien.

Er trokken wolken op.
Ineens klonk daar getetter.
Een witte, dikke wolk trok op,
ze zag niks meer.
Het pad verdween.
De mist werd dikker, en
dikker.

Hij veranderde in een zwarte schim in de mist.
Binnen enkele seconden was hij niet meer te zien.