Het is even stil geweest rondom mijn Zien reeks. Maar zoals jullie gemerkt hebben ben ik terug van weggeweest. Vandaag is het donderdag en dat betekent tijd voor een nieuw deel van Zien. Ik was een tijdje het gevoel kwijt wat ik had bij de Zien reeks. Hierdoor kreeg ik niet de juiste woorden op papier en was het lastig om iets te schrijven waar ik volledig achter stond. Vorige week vond een wonder plaats, zonder enige moeite wist ik een nieuw stuk uit mijn vingers te krijgen. Ik denk dat ik het gevoel voor Zien langzaak maar zeker weer terug aan het vinden ben.

Hieronder dan al weer het zevende deel.
En volgende week natuurlijk weer gewoon een nieuw deel 😉

---

Vervolg: Zien, Zien, deel 2, Zien (in de mist), deel 3, Zien, deel 4, Zien, deel 5, Zien, deel 6 & Zien, extra info.

---

Haar hoofd draaide op volle toeren,
een beslissing maken was nog nooit zo moeilijk geweest.
Voor haar voelde deze keuze,
haar keuze,
op dat moment net zo belangrijk als die tussen leven en dood.

Nog voordat ze het door had leek haar hand een eigen wil te hebben,
haar hart had besloten.

Ze pakte de hand vast.
De vingers vouwde zich om de rug van haar hand.
De hand was warm,
de vingers zacht.
Het gloeide,
voelde fijn.
Ze voelde haar angst wegebben..

Ze werd overvallen door duizenden vlinders die in haar buik wakker werden.
Eén voor één leken ze uit hun cocon te kruipen.

De wolken om haar heen werden lichter,
dunner.
Zonnestralen braken door,
schenen in haar ogen,
verblinde haar voor even.

Een silhouet werd zichtbaar.
Het pad aan haar voeten verscheen.
Een vriendelijke, stralende glimlach volgde.
Blonde haren,
en niet veel later…
sprankelende ogen.

Was dit echt?
Of speelde haar hoofd een spelletje met haar…