Titel: Onbekend

Daar ben ik weer!
Het is alweer even geleden, maar op 7 september (wat zeg ik… dat zijn al bijna 2 maanden!!!) heb ik een stukje van een verhaal online gezet. *Klik hier om terug te gaan naar mijn vorige blogpost*

Onder dit bericht vind je een tweede fragment van het verhaal waar ik de afgelopen maanden aan geschreven heb. Het is nog lang niet af en ik ben er dan ook nog druk mee bezig. Naar een pakkende, spannende, nieuwsgierig makende titel ben ik nog zoekende. (Suggesties zijn welkom 😉 )

Ook dit keer ben ik erg benieuwd naar wat je hier van vindt.
Let me know en tot snel!

Liefs,
Sabrina


   Eenmaal op de parkeerplaats aangekomen kijken de meiden om zich heen.
   ‘Nikki!’ Probeert Nova voor de zoveelste keer die avond, maar wederom klinkt er nog steeds geen reactie.
   ‘Haar auto staat er nog’ merkt Lauren op.
   ‘Zou ze met iemand afgesproken hebben?’ Oppert Sarah.
   ‘Midden in het bos? Dat lijkt me stug’ reageert Lauren snel.
   Jessica kijkt een beetje verloren om zich heen ‘Het zou kunnen toch? Misschien met die jongen waar ze de laatste tijd zo geheimzinnig over doet.’
   Wat er precies aan de hand is, is Nova niet duidelijk. Wat ze wel weet is dat dit absoluut niet goed is. Ze wilt het niet toegeven, zeker niet aan de meiden, maar ze voelt het aan alles. ‘Moeten we iets doen? Haar ouders bellen? Onze ouders bellen? Of Jason
’ dat laatste zegt ze voorzichtig voordat de meiden weer denken dat haar crush op hem nog niet over is.
   ‘Voor hetzelfde geld haalt ze weer eens een grap met ons uit.’ Lauren slaat haar armen over elkaar. ‘Ik denk dat we ons niet gek moeten laten maken. Weten jullie nog die keer dat ze ons had opgesloten in dat lokaal op school
’
   ‘Of die keer dat we met z’n vijven naar het strand gingen en ze bewust niet getankt had waardoor we op de terugweg met een lege tank kwamen te zitten’ vult Jessica aan.
   ‘Of toen met kerst, dat ze alle naamlabels van onze cadeaus had verwisselt’ het is Sarah.
   Ja, daar kan Nova ze geen ongelijk in geven. Ze weten allemaal dat Nikki graag een geintje met hun uithaalt. En die geintjes kunnen altijd heel erg uit de hand lopen. Misschien moet ze dat nare gevoel in haar buik maar gewoon negeren. Nikki’s auto staat hier tenslotte nog en haar spullen lagen nog op het kamp. De meiden hebben gelijk, dit alles schreeuwt om een grap van Nikki. ‘OkĂ©, oké  Ja, Nikki houdt ons inderdaad vaak graag voor de gek.’

November bijna hier đŸŽ‰

Volgende week begint november. Eindelijk weer tijd voor de National Novel Writing Month! De afgelopen jaren ben ik iedere november aangegaan om in een maand tijd een verhaal van 50.000 woorden te schrijven. Dit gaat mijn 6e Nanowrimo avontuur worden.

Waar ik voorgaande jaren gewoon begon met schrijven en vorig jaar voor het eerst echt beetje een “plan” had, ga ik het dit jaar weer heel anders aanpakken. Je zou bijna kunnen zeggen dat ik een gestructureerde planning heb opgezet. Bijna…

Personages uitgewerkt ✔ – of nou ja bijna… Ik ben nog niet helemaal tevreden over één van de namen. (JĂĄwel, het bekende “Sabrina kan-niet-kiezen-namen-probleem” doet weer voor..)
Gebeurtenissen puntgewijs ✔
Indeling hoofdstukken ✖/✔ – laten we zeggen bijna af.
Een idee voor ‘t einde ✖- I’ve got no clue…

Het enige wat ik straks moet doen als Nanowrimo eindelijk begint; is minimaal 2.000 woorden per dag uit mijn vingers krijgen en wie weet heb ik dit jaar dan Ă©indelijk een verhaal af waar ik Ă©cht tevreden over ben. O ja… en natuurlijk een passend einde verzinnen 😅

Natuurlijk zal ik jullie ook dit jaar weer op de hoogte houden over mijn voortgang. Mijlpalen (of diepte punten, want dat kan natuurlijk ook…) zal ik op mijn blog posten, verder updates zullen te volgen zijn via mijn Facebookpagina en Instagram. Dus mocht je het leuk vinden om op de hoogte te blijven over mijn November schrijfavontuur volg me dan 😉

Dit is het voor nu.  Tot binnenkort!

Liefs,
Sabrina

NaNoWriMo, update 2

LSOp moment van schrijven is het 1 December. Als ik het bericht dan eindelijk online zet zijn we inmiddels al weer 3 dagen verder
.

Zoals jullie allemaal weten zit November er op. Daarmee is er ook een einde gekomen aan de Nanowrimo-maand. Eerlijk gezegd kijk ik al uit naar volgend jaar!

Updates tijdens mijn Nanowrimo uitdaging zijn helaas niet gelukt. Het schrijven (en het leren voor het eerder benoemde examen) namen meer tijd in beslag dan ik had verwacht. Daarnaast ging het gewone leven ook door. Werken, het huishouden


Jullie vragen je nu vast en zeker af of ik dié 50.000 woorden gehaald heb. Het heeft me bloed, zweet en tranen gekost, maar ik heb uiteindelijk de 50.000 weten te halen. Nou klinkt het vast heel dramatisch, maar 30 november was nog nooit zo mooi ;P

In de ochtend had ik mijn examen en bleek dat ik geslaagd was. Ik moet heel eerlijk zijn dat deze uitslag toch een soort van onverwachts kwam, maar dat is een ander verhaal. Naast dat ik die ochtend slaagde voor mijn examen, waren daar die 50.000 woorden die mij achtervolgde. De laatste twee dagen had ik geen woord meer op papier gezet. Mijn aandacht ging volledig uit naar het leren. Dit had natuurlijk wel de consequentie dat ik achter zou komen te liggen op schema. En man dat deed ik
 Ik had twee dagen schrijven gemist, dat betekende dat ik 3.334 woorden achter liep. En met de 1.667 die ik er op deze laatste dag nog bij moest schrijven kwam ik op een totaal van 5.001 woorden die ik even in een avondje uit mijn vingers moest weten te persen. Want hoe dan ook ik zou en moest het halen. En ik kan jullie vertellen dat 5 duizend en één woorden een hoop zijn voor 1 avond. MAAR… het is me gelukt! Jawel, ik heb de 50.000 woorden behaald! Meer zelfs! Ik wist 5.970 op het scherm te krijgen. Dat zijn er bijna 1.000 meer! Woohoo!!!

Ben ik blij met het eindresultaat? YES!
Heeft het mij bloed, zweet en tranen gekost? JA!
Heb ik met mijn handen in mijn haar gezeten? O JA, MEERDERE KEREN.
Ging het schrijven vlot?
MWAH, NIET ALTIJD. ER WAS EEN DIEPTE PUNT WAARBIJ IK HET DOCUMENT MET MIJN VERHAAL BIJNA VERWIJDERD HAD. OEPS…
Heeft het mij slapeloze nachten bezorgd?
EEN PAAR…
Is het, het waard geweest? ZEKER WETEN!

OkĂ©, dit is het voor nu. Don’t shoot me!
Er volgt echt heeeeeel snel een post met fragmenten uit mijn geschreven verhaal. ECHT WAAR 😉

Liefs,
Sabrina

NaNoWriMo

LS
Het is hier veel te lang stil geweest. Dit was ik zeker niet van plan. Ik zag de maand November op Liefs Sabrina in het teken staan van NaNoWriMo (voor de mensen die niet bekend zijn met Nanowrimo, wees gerust ik leg het hieronder zo verder uit). Ik was van plan om minimaal één keer in de week een update te plaatsen, maar de maand November blijkt toch iets drukker dan ik verwacht. Naast dat ik deze maand weer deelneem aan de Nanowrimo uitdaging heb ik eind deze maand ook een examen staan (en daar moet uiteraard voor geleerd worden).

Begin deze maand is mijn NaNoWriMo avontuur van 2017 van start gegaan. Voor degenen die er nog niet eerder van hebben gehoord: November is de National Novel Writing Month. Dit houdt in dat je 30 dagen de tijd een compleet nieuw verhaal (roman) van 50.000 woorden op papier te zetten. Yup, 50.00 woorden, dat zijn er een hele hoop. Om tot dit aantal te komen is het van belang om iedere dag minimaal 1.667 woorden te schrijven, anders is het echt niet te doen.



2013

Mijn eerste keer Nanowrimo was echt een drama. Ik was totaal onvoorbereid. Ik kan mij nog herinneren dat ik tijdens de cursus Creatief Schrijven voor het eerst van dit spektakel hoorde. Mijn lerares vertelde er tijdens de cursus over. Iemand die zij kende deed het ook, het was een hele uitdaging. Zelfs voor iemand die al jaren schrijft. Dus wat bedacht ik mij die ochtend… Juist: “Dat ga ik ook proberen.”
Compleet onvoorbereid begon ik aan deze uitdaging. Ik had eerlijk gezegd geen idee waar ik over wilde schrijven en begon gewoon… Het zal jullie dan zeker vast niet verbazen dat het mij niet is gelukt om de 50.000 woorden te behalen. Ik kwam slechts tot een magere 7.838 woorden.

2014
Mijn tweede jaar Nanowrimo ging een stuk vlotter. Ik wist waarover ik wilde schrijven en had soort van een plan (in mijn hoofd, natuurlijk niet op papier). Dat jaar leken de woorden uit mijn vingers te vliegen en voordat ik het wist liep ik duizenden woorden voor op het schema. Ik eindigde dit jaar met een compleet verhaal van ruim 60.000 woorden. 10.000 meer! Wat een mijlpaal en dat voor een tweede keer.

2015
Waar het in 2014 mij zo makkelijk af ging, kwam 2015 met meer obstakels. Ik denk dat het mij makkelijk gelukt was mits ik die periode niet ontiegelijk druk was voor de Schrijvers Academie. Het was misschien iets te ambitieus van mij om naast al mijn schrijfopdrachten voor de academie ook nog eens een verhaal van 50.000 woorden uit mijn vingers te persen. 4.941 woorden…

2016
Dit jaar was werkelijk waar een ramp… Ik zat niet lekker in mijn vel en kreeg geen woord op papier. Na een aantal hopeloze pogingen om iets op papier te zetten heb ik met tegenzin toch maar besloten om de handdoek in de ring te gooien.

NU – 2017

Ook dit jaar ben ik de uitdaging weer aangegaan. Dit jaar is misschien wel het moeilijkste jaar, want naast het schrijven ben ik druk aan het leren voor een examen. En dat gaat natuurlijk voor het schrijven. Ik probeer nu vooral in de avonduurtjes aan mijn verhaal te werken en tot nu toe loopt alles, tot mijn verbazing, op rolletjes. Ik heb een idee, weet waar ik naartoe wil schrijven en loop bijna een dag voor op de woorden. Voor het eerst heb ik vooraf een plan gemaakt. Ik ben natuurlijk niet vooraf begonnen met schrijven, want dat gaat in tegenstrijd met de Nanowrimo regels (al moet je natuurlijk helemaal zelf weten of je je hier wel aan wilt houden). Dit jaar ben ik vooraf mijn personages gaan uitschrijven; hoe zien ze eruit, wie is hun familie, wie zijn hun vrienden en wat voor karakter hebben ze. Natuurlijk een lange lijst met zowel meisjes- als jongensnamen. Richtlijnen voor het verhaal; waar speelt het zich af, grove omschrijving van de omgeving en per hoofdstuk puntsgewijs opgeschreven wat er moest gebeuren (dit is mij overigens alleen voor de eerste vier hoofdstukken gelukt…)
Op 1 november klonk het startschot en ben ik echt van start gegaan met mijn verhaal. Het tempo zat er goed in en ik liep als snel voor op de richtlijnen voor het woordaantal. Er is één dag dat ik niet geschreven heb, dat is dag 11 geweest. Maar omdat ik op de tiende dag al op het woordaantal van dag 11 zat heb ik hier gelukkig geen verlies aan geleden. Vandaag is de 22ste dag en ik kan jullie vertellen dat ik nog altijd op schema loop, al moet er vandaag natuurlijk nog wel geschreven worden. Aan het einde van vandaag zal ik volgens het schema 36.666 woorden op moeten hebben. Dit gaat een eitje worden. Gisteren eindigde ik mijn dag namelijk met 36.327 woorden. Als ik dit weet vol te houden dan moet het mij makkelijk lukken om die 50.000 te behalen (of daarmee mijn verhaal ook af is moet ik dan nog maar eens zien).


Dus de komende acht dagen ben ik nog hard aan het schrijven. Ergens best een gek idee dat ik straks misschien wel een verhaal heb dat helemaal af is…

Ik ga jullie nog niet vertellen waar mijn Nanowrimo verhaal van dit jaar over gaat. Wel kan ik jullie vertellen dat ik mij heb laten inspireren door een bekende boekenreeks, die ook verfilmd is. Het is een verhaal dat me de afgelopen maanden heeft ingepakt. Meer kan ik voorlopig nog niet zeggen.

Wat ik jullie al wel vast kan beloven is dat mijn volgende Nanowrimo update snel zal volgen. Ondanks dat ik het doodeng vind zal ik dan een paar fragmenten uit mijn verhaal plaatsen. Ben je benieuwd? Hou dan mijn blog en Istagram pagina (@Liefs_Sabrina) in de gaten.

Tot de volgende keer!
Liefs, Sabrina

LS

Nerve

Laat ik beginnen met: WAT EEN VERHAAL! Wooh!

De verfilming van het boek draait sinds afgelopen September in de bioscoop. Ik heb het over het verhaal van Nerve dat in 2012 al als boek in de Amerikaanse/Engelse winkels lag, geschreven door Jeanne Ryan. Maar waar ga ik het over hebben? Over de film? Of toch over het boek? Daar gaan jullie zo achter komen 😉

De trailer van de film, die ik in de bioscoop voorbij zag komen, trok direct mijn aandacht. Een spannende, maar niet tĂ© spannende film. Het was mij op dat moment alleen nog niet helemaal duidelijk wat de verhaallijn zou zijn. Daar kwam ik later pas achter. Het duurde niet lang voordat ik er achter kwam dat het om een verfilming van een boek ging. Al snel zat ik met een dilemma, want wat doe je dan; kijk je de film of ga je eerst voor het boek? Met een beetje zelfkennis bedenk ik mij al snel dat als ik de film eerst zie het voor mij moeilijk zal zijn om daarna het boek te lezen. Dit blijkt wel uit het verleden. Als ik al weet wat er staat te gebeuren kan ik moeilijk van het verhaal genieten. Dan gaat er maar één gedachten door mij heen; “Wanneer gaat dit of dat gebeuren?…Had het al niet moeten gebeuren?!”. Daarom nam ik het wijze besluit om het boek vooraf te lezen.

Afgelopen woensdagavond begon ik met lezen. Ik zat meteen in het verhaal. Later bleek dat die avond een late nacht zou worden. Want diezelfde nacht, om precies te zijn om 02.30 uur, sloeg ik het boek dicht. Uit. Of zoals ze dat zo mooi zeggen:
In één adem uitgelezen.
Ik kon het boek gewoon niet wegleggen. Ik moest en zou verder lezen. Dus deed ik dat.
Ik kan jullie zeggen: Na het lezen van het boek wil ik de film ZEKER zien!!! Ik ben erg benieuwd hoe ze deze 224 pagina’s hebben getransformeerd tot film.

Wat een geweldig verhaal! Wat geweldig geschreven! Zeker een aanrader!
Ik wil niet te veel van het boek (of mogelijk de film) verklappen, maar als je van spanning houdt dan is dit zeker een aanrader. Het verhaal is voorzien van een verrassingselement, meerdere zelfs. Sommige dingen zag ik echt totaal niet aankomen.

Er is nog wel een klein dingetje wat ik kwijt wil:
Man, wat baal ik er ontzettend van dat ik het boek nu al uit heb. Bah, bah, bah! Maar het is niet anders. Tijd voor een nieuw boek? Tijd voor een nieuw boek!

nerve-9781471146169_hr

Titel: Nerve 
Auteur: Jeanne Ryan
Pagina’s: 304 (ENG) / 224 (NL)
Uitgeverij:  Diall Press (ENG) / Van Goor (NL)

Sterren: ✰✰✰✰✰ (5/5)

Zien, deel 9

Vervolg: Zien, Zien, deel 2, Zien (in de mist), deel 3, Zien, deel 4, Zien, deel 5, Zien, deel 6, Zien, deel 7, Zien, deel 8 & Zien, extra info.


Minuten,
uren,
dagen,
weken gingen voorbij.

Ze was gezien,
eindelijk.
Maar hoe?
Had hij haar gezien zoals ze hem had gezien?
Ze wist het niet en,
twijfelde nog steeds.

Er was contact.
Hun ogen zochten elkaar op,
als niemand keek.
Ze glimlachten stiekem,
straalden.
Er was zo nu en dan een praatje.

Ze voelde zich in de zevende hemel.
Was dit het begin van iets nieuws,
van iets moois

Ze hoopte het,
wilde het.

Maar de situatie veranderde niet,
alles leek continu.
Hun ontmoetingen,
de blikken,
en glimlachen.
Ze wist niet wat ze er mee moest.
Hij zocht toenadering,
dat leek tenminste zo.
Toch voelde ze een afstand,
een afstand die niet kleiner leek te worden.