Italië

Afwezig

~ Sabrinadiana ~ Een reactie plaatsen

Hallo allemaal, daar ben ik weer.
Het is hier even stil geweest. Twee maanden en 2 dagen om precies te zijn. Maar ik ben nu weer terug van weggeweest!

Waarom het hier zo stil was?
Precies een maand geleden vertrok mijn vliegtuig naar Italië, waar ik twee weken heb mogen genieten van het land, de mensen, het eten (metname het eten!) en mijn familie. Internet en WiFi was daar erg beperkt. Ik had een zonnige update vanuit het zuiden wel zien zitten, maar de WiFi verbinding dacht daar helaas anders over. Inmiddels bevind ik mij precies twee weken en drie dagen weer op Nederlandse bodem.

De periode voor mijn vakantie was best heftig. Naast dat gedoe met mijn ogen was ik ook erg moe, soms tot duizelingen aan toe. Diepte punt was toch wel dat ik soms gewoon niet meer op mijn benen kon staan en meerdere malen per dag het gevoel had dat ik weg kon zakken. Het vreemde was dat ik er thuis niet zoveel last van had, de klachten leken zich vooral voor te doen bij inspanning (bijv. op het werk). Toen ik besloot dat het hoog nodig tijd was om de huisarts een bezoek te brengen, bleek deze met vakantie te zijn. Zul je altijd zien… Dan maar naar de waarnemend arts, want dit had lang genoeg geduurd. Ik belde op maandagochtend de waarnemende huisartsenpraktijk en wilde in eerste instantie een afspraak maken voor de woensdag. Maar na het horen van mijn klachten moest ik van de assistent zo snel mogelijk komen en kon al met een halfuur terecht. Toch wel gek zo’n andere huisarts, iemand die je nog nooit eerder gezien hebt. Maar aan de andere kant; wellicht ook iemand met een frisse blik. Ik hoefde niet lang in de wachtkamer te wachten. Na het opsommen van mijn klachten en het vermoeden van bloedarmoede, werd mijn bloeddruk opgemeten. Die was te hoog (op zich niks vreemds, die heb ik wel eens eerder gehad. Iets met een operatie ofzo…). De waarnemend arts wilde bloed laten prikken. Mijn bloed zou dan onderzocht worden op te korten. Daarnaast konden mijn klachten ook duiden op iets anders. Namelijk een longembolie. Toen ik dit hoorde kreeg ik het toch wel extra benauwd… De arts wilde mij hier voor de zekerheid op laten testen. Ik hoef jullie vast niet te vertellen dat ik vrij angstig op mijn fiets naar het ziekenhuis zat.

Held als ik ben met naalden, zat ik natuurlijk lekker ontspannen in de prikstoel. Not… Terwijl ik de andere kant op keek werden de buisjes bloed afgetapt. Ik zou diezelfde middag nog door de huisarts gebeld worden met de uitslag van het longembolie onderzoek. Wat ik na het bloedprikken deed? Ik ging naar werk. Nog geen twee uur later ging de telefoon en was er een enorme opluchting. Geen longembolie. Wat het dan wel was? Daar zouden de uitslagen de volgende dag van klaar liggen. Ik moest dan zelf naar de praktijk bellen.

De volgende dag belde ik zoals afgesproken de praktijk.
“U wordt tussen 13.30 en 15.00 uur door de dokter teruggebeld” had de assistente gezegd.
Hoezo? Dacht ik. Bij mijn eigen huisarts kreeg ik die uitslagen van bloedonderzoeken altijd via de assistent. Zou er dan toch iets verkeerds gevonden zijn?
Om drie uur had ik nog steeds geen belletje gehad. Reden voor onrust, waren zij mij vergeten? Na drieën belde ik de praktijk. Het was er erg druk, ik zou vandaag nog gebeld worden, maar dan later. Nog geen halfuur later ging de telefoon. Daar was de uitslag.
Ik bleek last te hebben van een flinke bloedarmoede. IJzer te kort. Een veel te lage waarde aan vitamine B12 én een tekort aan foliumzuur.  Voor het ijzer tekort kreeg ik een recept die ik de volgende dag kon ophalen bij de apotheek. Voor de B12 en foliumzuur moest ik extra voedingssupplementen slikken, die ik gewoon bij de drogist kon halen. Na ong. 6 weken moest ik dan mijn bloed weer laten testen.

September de 13e mocht ik weer bloed prikken. Ze hebben toen gekeken naar de waardes van ijzer, foliumzuur, vitamine B12 en vitamine D. Afgelopen woensdag heb ik daar de uitslag van gekregen. Alles was goed. IJzer zelfs iets aan de hoge kant.

En ik merk het ook. Ik voel me stukken beter dan 6 weken geleden. Ik heb veel meer energie, heb meer kracht, voel me ontspannen en ben helemaal niet meer moe. Daarnaast merk ik het ook aan andere dingen. Zo had ik bijvoorbeeld helemaal geen inspiratie meer om te schrijven. Alles wat uit mijn vingers kwam was vlak. Maar ook dat is over. In mijn hoofd borrelen allemaal dingen die ik op papier wil gaan zetten. Grote kans dat er ook nog dingen tussen zitten die ik graag met jullie deel 😉

Kortom: Ik ben terug van weggeweest 🙂

Liefs,
Sabrina

P.s.
Dus binnenkort ook een nieuw deel van  “Zien” 😉

EK 2016

~ Sabrinadiana ~ Een reactie plaatsen

Een EK zonder Nederland. Dat is best gek.
Geen straten die oranje versierd zijn. Geen vlaggetjes op je wangen. Geen gekke uitgedoste menigte. Geen gezellig saamhorigheid ongeacht voor welke club je bent. Jammer…

Een toernooi zonder de vraag:
WAT ALS Nederland en Italië tegen elkaar moeten. Voor wie ben je dan?

Waar ik altijd voor twee landen juich, was er dit jaar maar één land dat ik schaamteloos kon aanmoedigen. Degenen die mij langer kennen en dit nu lezen zullen waarschijnlijk denken:
“Huh, twee landen? Toch altijd een hele lijst?!”
Haha, ja dat klopt! Ik heb altijd een aantal landen waar ik voor ben tijdens een EK en WK. Zo juich ik ook altijd voor Portugal. Voor alle duidelijkheid: Dit heeft NIET met Christiano Ronaldo te maken! Toen ik een jaar of 12/13 was, ben ik ooit met mijn vader naar Portugal geweest. Ik werd toen verliefd op dit prachtige land, het lekkere eten en de lieve mensen. Sinds die ene vakantie in Portugal juich hun nationaal elftal altijd aan. Daarnaast ben ik ook jaren voor Oekraïne geweest. Waarom? Omdat Andrij Sjevtsjenko jaren lang bij AC Milan speelde. Logisch toch?

Goed, nu Nederland niet mee strijd tijdens dit toernooi scheelt dat een hele verkleedpartij. Vaak pakte ik dan flink uit en zat dan helemaal in het oranje uitgedost op de bank. Met Italië is dit een stuk makkelijker. Van de Azzurri heb ik nog een oud voetbalshirt wat ik tijdens elke wedstrijd die ze spelen draag. Tijdens de eerste wedstrijd van dit EK was ik bij mijn vader IN mijn shirt. Tijdens de tweede wedstrijd (die om 15.00 uur was, ECHT HOE VERZINNEN ZE HET?!) moest ik werken, dus droeg ik het shirt voor en na werk. En tijdens de derde wedstrijd waren we een weekje weg met de familie, dus ging hij mee de koffer in! Uitgerust in t-shirt met een groene, witte, rode en blauwe ballon zat ik op de bank. Helaas verloor de Azzurri toen… Tijdens de wedstrijd in de achtste finale besloot ik om mijn t-shirt niet aan te trekken, en wat denk je… Ze wonnen!!! Deze overwinning werd gevierd met het lekkerste ijs in Amersfoort. IJs van San Marco. Voor de wedstrijd van gisteren, wat helaas hun laatste is geweest tijdens dit EK, droeg ik het tenue dan ook niet. Degene die nu denken dat ik er heilig in geloof dat Italië wint bij het wel of niet dragen van het tenue, dat is dus niet zo ;). Maar net als het uitdossen in oranje vind ik dat gewoon leuk. Het brengt toch een bepaald sfeertje met zich mee.

Maar helaas geen halve finale voor de Azzurri, maar laten we eerlijk zijn? Hadden we verwacht dat Duitsland zou verliezen? Nee toch? Ik in ieder geval niet (sorry pap!).

Nu Italië niet meer in de running is om Europees Kampioen te worden hoop ik echt dat de finale gestreden gaat worden tussen Wales en IJsland. Want wees eerlijk, HOE leuk zou dat zijn?! Vanavond is het Frankrijk tegen IJsland. Ik zit paraat, jullie ook?

Liefs,
Sabrina