Amersfoort – 1,5 meter

Ik kan wel zeggen dat ik sinds jaren weren mijn camera uit de kast heb gepakt. Voor ruim 2 jaar heb ik mijn camera links laten liggen. Een verschrikkelijk lange tijd. Zelf kan ik er dan ook niet bij waardoor ik de laatste jaren niet de inspiratie of fut had om te fotograferen.

Maar afgelopen weekend dacht ik ineens: “Ik ga foto’s maken.”
En ik wist ook nog eens wat ik wilde fotograferen. Ik wilde de anderhalve meter samenleving, de invloeden die covid-19 op ons dagelijks leven heeft, proberen vast te leggen. Dus dat wordt straatfotografie, iets wat ik heeeel lang geleden misschien een keer geprobeerd heb, maar verder nooit echt iets mee gedaan heb. Daarnaast lekker ongemakkelijk ook, want wat al mensen mij door hebben. Ik heb dan ook de hele tijd het gevoel gehad dat ik op mijn tenen moest lopen en mij zover mogelijk tegen de gevels van gebouwen moest duwen om niet op te vallen. Achteraf gezien natuurlijk iets wat complete onzin is.

Hier is een kleine selectie van de foto’s die ik gemaakt heb. Of mijn foto’s ook echt de invloeden van covid-19 weergeven zoals in eerste instantie mijn bedoeling is geweest… ik denk het niet. Maar weet je wat; kijk en oordeel zelf;)

Liefs,
Sabrina


2018

 A new year is like a blank book. The pen is in your hands. It’s a chance to write a beautiful story.
Write a good one! 

Have a lovingly, spectacular, adventurous, creative and wonderful 2018!


Dit is toch wel de boodschap die ik met iedereen wil delen. Sommige van jullie zullen hem ondertussen ongetwijfeld al voorbij hebben zien komen op mijn verschillende social media kanalen of hebben hem via de app ontvangen.

Ik heb geen idee hoe het met jullie zit, maar 2017 is voor mij echt voorbij gevlogen. De afgelopen weken had ik alles behalve een Sinterklaas- en Kerstgevoel, laat staan dat ik al bezig was met Oud en Nieuw. Zelfs op de 30ste voelde oudejaarsavond nog weken ver. En eerlijk gezegd heb ik geen verklaring voor dit gevoel.

2017 is voor mij een jaar geweest wat in het teken heeft gestaan van het afsluiten van een mooi hoofdstuk in mijn leven. Begin dit jaar stopte ik in de dierentuin, na ruim acht jaar was mijn rol hier voltooid en eindigde daarmee een groot hoofdstuk van mijn leven. Tegelijkertijd was het begin van 2017 ook het begin van een nieuw avontuur. Een nieuwe baan bij één van de grootste drogisterijketens. Het is een jaar geweest waarin ik heel veel geleerd heb en mezelf nog beter heb leren kennen. Maar zoals ik al eerder aan gaf, is 2017 vooral een jaar geweest die voorbij is gevlogen…

Dus zeg ik welkom 2018!
Een jaar die ik weer met een lijstje goede voornemens instap. Wat die goede voornemens zijn? Dat lijstje vind je hieronder.

– Italiaans leren (het is toch wel heel kneuzerig dat deze ieder jaar weer terug is te vinden in dit lijstje. Ondertussen had ik toch allang vloeiend Italiaans moeten kunnen, maar helaas niets is minder waar… Voor dit jaar heb ik een heel handig hulpmiddel, althans ik hoop dat het zo uit pakt. Meer hierover lees je binnenkort online!)
– Voorlopig geen boeken meer kopen, eerst moet ik maar eens alle titels die ongelezen in mijn kast liggen lezen. Ik kan jullie vertellen dat dat een HOOP boeken zijn. (Ik denk wel een stuk of 30… *bloost*)
– Meer sporten, hardlopen (Yup, ook die keert wederom terug…)
– Nog meer genieten van de (kleine) dingen in het leven, overal wat meer bij stilstaan (want alles is niet zo vanzelfsprekend als dat we denken)
– Meer tijd stoppen in schrijven, fotograferen en bloggen. (Dit zijn toch de dingen die ik het leukste vind om te doen, maar het afgelopen jaar toch een beetje uit het oog ben verloren).

2018 gaat een jaar worden waarin ik weer meer tijd aan mijn blog, mijn hoekje online, wil besteden. Het jaar waarin ik meer naamsbekendheid voor Liefs Sabrina heel gaaf zou vinden, maar tegelijkertijd ook heel eng vind klinken.

Het is een jaar waarvan ik me heb besloten om hem te nemen zoals hij komt. Dat heb ik het afgelopen jaar ook gedaan en dat is me prima bevallen.

Tot snel lieve lezers!

Liefs,
Sabrina